استاد داستان نویسی لابیرنتی: موراکامی

رمان کافکا در ترانه*، روش سورئالی رفت و برگشت در زمان داره، در مقابل خشم و هیاهو** که درش روش رئال رو برای این رفت و برگشت ها در زمان انتخاب شده.

موراکامی، در داستان هاش علاوه بر بیان داستان از زبان روای های مختلف، عناصر شرق دوری زیادی رو تو تار و پود داستان می تنه، که داستان هاش رو جادوئی می کنه، مثل اون چیزی که در مورد خوزه ساراماگو هم گفته می شه. اما عجیبه که تمام اتفاقات غیر واقعی داستان موراکامی، کاملا باورپذیر و مانوسن. "سکوروتاراکی بی رنگ و سال های زیارتش"* به نظرم نقطه عطف هنر موراکامی هست در نوشتن. و آخر این که عاشق چهار نویسنده ام، احمد محمود، همینگوی، فاکنر، موراکامی. که البته این جمله آخریه ربطی به بقیه حرفهام نداشت. 

*هاروکی موراکامی 

** ویلیام فاکنر

...